月見 Tsukimi czyli podziwianie księżyca, początek jesieni

                  Kiedy przeminie lato, ale liście klonów jeszcze nie przebarwią się na czerwono, rozrywką Japończyków jest podziwianie księżyca czyli Tsukimi. Pani Krystyna i ja miałyśmy okazję zobaczyć obchody związanego z księżycem Święta Środka Jesieni w Świątyni Yasaka-jinja w Kioto. Tradycja obchodów tego  święta sięga okresu Heian (VIII-XII w. n.e.) i, jak wiele festiwali celebrowanych na ówczesnym cesarskim dworze, również  ta wywodzi się z Chin.

Droga do Yasaka-jinja w pełnoksiężycową noc

                  八月十五夜 Hachigatsu jugoya czyli piętnasta noc ósmego miesiąca (w kalendarzu księżycowym) to magiczny wieczór, kiedy księżyc jest w pełni i wygląda najpiękniej. W chramie Yasaka, położonym tuż przy dzielnicy Gejsz (podobno Gejsze przychodzą się tutaj modlić i można je spotkać w Nowy Rok), zwanym przez lokalnych mieszkańców Gion-san, 
w pawilonie Shikiden odbywają się koncerty muzyki dworskiej, pokazy tańców dworskich czy występy bębniarzy. Świątynia przystrojona jest trawami susuki, które kwitną w tym okresie, a na ołtarzu ustawionych jest 13 ryżowych ciastek o-mochi (każde symbolizuje jeden miesiąc z kalendarza księżycowego, który liczył 13 miesięcy). Zgromadzeni przy świątyni ludzie próbują dostrzec na powierzchni ogromnego księżyca postaci królików ubijających ciastka mochi -  w Europie w cieniach na powierzchni księżyca raczej dopatrujemy się rysów twarzy, ale z Japonii księżyc wygląda inaczej.
                    Po zakończeniu festiwalu wierni mogą zabrać trawy susuki użyte do przystrojenia świątyni do domu. Japończycy wierzą, że takie jedno źdźbło przyniesie im zdrowie i spokój przez cały rok. Czy zabrzmię bardzo irracjonalnie jeśli wyznam, że ja również jedno przywiozłam z Kioto do domu w Nobeyamie? Dla męża, oczywiście.

Koncert muzyki dworskiej, Yasaka-jinja, Kioto

Pokaz tańców dworskich, Yasaka-jinja, Kioto

Pokaz tańców dworskich, Yasaka-jinja, Kioto

Koncert tradycyjnych pieśni przy akompaniamencie lutni biwa, Yasaka-jinja, Kioto

                  Właściwie można powiedzieć, że ten festiwal pełni księżyca rozpoczyna jesień, która u nas na Wyżynie Nobeyama jest już w bardzo zaawansowanym stadium. Na Yatsugatake spadł już śnieg, wiec niedługo kolej na nasze podwórko. Klony przebarwiły się w tym roku bardzo szybko i jeszcze szybciej zgubiły liście przez dwa tajfuny, które zdmuchnęły wszystkie piękne czerwone listki zaledwie w tydzień. Teraz na żółto zabarwiły się modrzewie, więc góry jeszcze wyglądają niezwykle  urokliwie. Na wsi kończą się zbiory, trwają jedynie prace porządkowe i powoli wszyscy czekamy na pierwszy śnieg. 
                   Nim spadnie postanowiliśmy jeszcze wspiąć się na Meshimori-yamę - niewielką górę (1643 m n.p.m.) skąd mieliśmy piękny widok na Fuji-san i Alpy Południowe. Jesień to moja ulubiona pora roku. Poniżej kilka zdjęć widoków z okolic miejscowości, w której mieszkam.

Widok na Alpy Południowe z Meshimori-yama

Góra Fuji oglądana z Góry Meshimori-yama  

Widoki z Meshimori-yama

Widoki z Meshimori-yama

Jesienny zachód słońca, Alpy Południowe widziane z Nagasaki (Nagasaka, pref. Yamanashi)

Jesienny zachód słońca, Alpy Południowe widziane z Nagasaki (Nagasaka, pref. Yamanashi)

Otoko-yama oglądana z Minamimaki-mura

Takie piękne klony (momiji) mieliśmy przy domu przez kilka dni pomiędzy tajfunami 

Pierwszy śnieg w tym roku na Yatsugatake, Minamimaki-mura

Jesienne trawy susuki

Nasza miejscowość podziwiana ze zbocza Meshimori-yama, widoczne duże, białe anteny to  Radiowe Obserwatorium Astronomiczne w Nobeyamie

Góra Fuji o zachodzie słońca, widok z Nagasaki (pref.Yamanashi)

Jesienne trawy susuki, w tle Yatsugatake widziane z Kiyosato (pref.Yamanashi)

Widok na Yatsugatake z Meshimori-yama

Na zakończenie tego wpisu chciałabym jeszcze bardzo serdecznie pozdrowić mojego kolegę ze studiów - Radzia, z którym kiedyś  próbowaliśmy zdobyć Meshimori-yamę, ale nie udało nam się, bo spotkaliśmy po drodze znajomych Filipińczyków i doszliśmy jedynie do Obserwatorium w Nobeyamie. Radziu, pozdrawiamy z Góry Meshimori-yama!